HUUB BEURSKENS - VLUCHTLANDSCHAP




Was ik landschap, zou ik van de mens wegvluchten

kunnen, die dromer die aan strand en afgrond over-

weldigd door zijn eigen gevoelens staat te zuchten,

de zelfzuchtige evenmenstuchtiger, levensberover



in woestijnzandweidsheid en uitgestrekte wouden,

als was ik voor al zijn handelingen, van zijn depor-

taties tot zijn ochtendwandelingen, slechts decor,

die af- en uitgravende verbruiker of toezichthouder



juist op het natuurlijk moeten blijven van natuur,

de godgezinde of juist goddeloze bemoeial vanwege

zijn gewisheid van het komen van zijn stervensuur.



Was ik landschap, zou ik in zelfvergetelheid gelegen

op deze planeet kunnen wachten voor de korte duur

dat de mens er is gegeven om zich in me uit te leven.