TOM VAN DE VOORDE - VIJF NIEUWE GEDICHTEN


Hun knuppelende soortgenoten


Iets als Zwitserland of Mercedes aanvinken
en op de hoogte blijven van wat ons bezielt

of een postkaart versturen om je geheugen te trainen
op kleuren, veelal in de wind geslagen.

We drinken uit kruiken en kijken naar huizen
in speelgoedperspectief. Een vermoeid palmblad

schemert op kalk, vecht tegen geliefden
en de logica van schelpenbanken.




Communist en socialist


Als helden dezelfde voorkeur hebben, cirkelen hun schoenen als palmen rond modder. Ze bewonderen de waarheid van honger en oerkracht en laten architecten de armen kruisen. ‘Niet langer dan nodig,’ merkt de oudste op. Zijdelings, fluistert de mooiste, iets wat ik begrijp als ‘Zoek en vergeef ons de hang naar achterstallig geluk.’ Neemt in dank aan wat hem wordt voorgezet. Zodra iets voorbijwalst waarvan hij de klank en status wil nabootsen, herinnert hij zijn oude vriend aan de maatsoort. ’Ja jij, die hmmpf zegt, pfioew roept’. Een gebrek aan iets kleins, iets ondergeschikts, als een onhandig boek, bewaard om tijdens een zeldzame wandeling te lispelen, over toegeeflijke bloemen te sprenkelen.




Onnatuurlijke vijanden


Diep in de woestijn
een dierenmasker opzetten

en denken aan graandorsers,
van voor de industriële revolutie

*
We dragen geen helm,
geen blik zonder oog
op gastenkamers

*
Wat een mooi zicht
een tapijt voor ons uitgerold,
flitsend, onstuimig, fris

*
We omhelzen elkaars vrouwen
geven de voorkeur aan licht




Een oud gebruik
van omhelzen ontdekken

bij het optakelen
van een ladder

getuigen van
water en fysica

naar huis sturen
en datzelfde gebaar

blijven herhalen
tot een vader of zoon

je ontmoet
tijdens de voorzang

van alles
wat je al wist.




Cosmetica


Toen ik je hals wou versieren, bleek
er een gans aan te hangen. Overkop.

Haar lange nek gehaakt aan de jouwe,
je borstkast een waaier van veren.

Waar bleef de zwaartekracht van dit
alles, dacht ik nog, niet

wetende dat je eigenlijk aan de grond stond
genageld, noch mijn gedachte omarmde

dat vliegkunst een ogenblik is
dat zijdelings wordt aangeleerd.


______________________________
Tom Van de Voorde (1974) publiceerde in 2008 de dichtbundel Vliesgevels filter, waarvoor hij werd genomineerd voor de C.Buddingh'-prijs. Hij vertaalde werk van de Amerikaanse dichters Wallace Stevens en Michael Palmer, en werkt als programmamaker literatuur bij Bozar in Brussel. Half mei verschijnt bij Poëziecentrum, Gent, zijn tweede bundel, Liefde en aarde, waarvan bovenstaande gedichten deel uitmaken.