Onder de
naam Evgeny Zykov worden hier gedichten gepubliceerd die geen vertalingen zijn,
maar die zijn gedestilleerd uit meerdere vertalingen, om zodoende tot een zo
sterk mogelijk Nederlandstalig gedicht te komen. Evgeny Zykov kiest daarbij
voor oorsprongstalen die hij niet beheerst, zoals het Russisch (hoewel zijn
naam anders doet vermoeden), Portugees, Spaans, Chinees, Japans, Arabisch. Zykovs zijn dus nadrukkelijk niet
geconcipieerd als vertalingen van een oorspronkelijk gedicht; ze zijn derhalve,
al naar gelang de origine van de gebruikte vertalingen, bijvoorbeeld
Borgesiaans, Brodskiaans of Bashōesk. Zo zijn de twee Borgesiaanse gedichten hieronder voortgekomen uit de gemengde
lectuur van zowel Nederlandse (waarin geen rijmschema werd aangehouden),
Engelse als Duitse vertalingen van dezelfde gedichten van Jorge Luis Borges.
De wroeging –
Borgesiaans
De zwaarste zonde die een mens begaan
kan heb ik begaan. Ik was niet blij. Mogen
de gletsjers der vergetelheid mij zonder mededogen
meesleuren naar en in het onbestaan.
Mijn ouders verwekten me voor de duur
van het riskante eclatante levensspel,
voor aarde, water, lucht en vuur.
Ik stelde ze teleur. Ik was niet blij. Geen tel
vervulde ik hun vroegste wens. Mijn geest
heeft zich verloren in de tegendraadse symmetrieën
van de kunst, die verstrengelingen van flutfantasieën.
Moed vermaakten ze me. Moedig ben ik niet geweest.
Heb me niet losgescheurd. Altijd is hij aan mijn zij,
de schaduw, makker van die stakker genaamd mij.
De spiegel –
Borgesiaans
Voor de spiegel was ik bang als kind
dat die me een ander gezicht of blind
onpersoonlijk masker zou laten zien
dat vast iets akeligs achterhield. Bang
ook dat de tijd in de spiegel misschien
afweek van de dagdagelijks gang
der mensenuren en binnen zijn vage
denkbeeldige randen rare figuren,
vormen en kleuren mee zou dragen.
(Ik zweeg erover; kinderen zijn schuw.)
Bang ben ik nu dat de spiegel het ware
gelaat van mijn ziel omvat, door schaduw
en schaamte bezocht, dat onloochenbare
voor God en wie weet voor zijn mensen.
