en drie andere prozagedichten
Philip West, 'The other side'. olieverf,
1980
De boom der kennis
is de boom des levens
Gérard de Nerval
In deze zonovergoten namiddag van augustus is het mij gelukt
om de stedelijke omgeving achter mij te laten en een afgelegen park van vroeger
te betreden, waar ik altijd het gezicht terugvind dat ik als kind had, ook al
zie ik er nu uit als een oude man.
De paden en lanen van het park waren aan weerszijden bezet
met lommerrijke bomen. Op een hoek verrees een sneeuwwitte tempel met gouden
koepels en op de hoek daar tegenover was een buurtbioscoop waar ik als tiener
mijn eerste Mexicaanse speelfilms had gezien; ik werd verliefd op de boezem van
een beroemde filmster van toen.
Door een van de lanen aan de zijkant van het park uit te
lopen kwam je bij het huis van mijn grootmoeder, de fee of tovenares van mijn
kinderjaren, van wie mij nog steeds de geur is bijgebleven van lelies en
rozenstruiken die bloeiden in de binnentuin waar ik vreemd genoeg nooit in ben
geweest, behalve door het kijkgaatje van het slot, achter het afsluitplaatje
waar een scarabee zich had genesteld.
De sleutel van het slot van de tuinpoort, die voor de
bewoners van bet huis goed zichtbaar was maar ook voor onverwacht bezoek, moest
wel worden opgeborgen, maar was, althans
voor mij, nooit tastbaar of werkelijk genoeg om de plek te onthouden waar mijn
grootmoeder hem had weggestopt, zoals elke nacht gebeurt met de dromen die we
ons niet kunnen herinneren als we in de ochtend wakker worden.
ter herinnering aan
de schilder Philip West
*
DE STEEN DER ZOTHEID
Je moet jouw steen der zotheid beslist niet weggeven aan de
valse apostelen en vaandeldragers van de wereld, die enkel hopen dat je hun je hoofd
gaat aanbieden op de zilveren schaal van de politieke of religieuze
twistpunten, om je met een gouden hoofdtooi naar het slachthuis te voeren...
Onderzoek blindelings je eigen zotheid, streef bij dat onderzoek naar het
absolute, tegen de opvattingen van de rede in. En laat het nageslacht je maar uitlachen
achter je rug.
*
ONTHOOFDING OF WERKELIJKHEID
De wandelaar loopt op en warme namiddag naar de fontein in
een stadspark. Bij het voorover buigen naar het bedrieglijke wateroppervlak
voelt hij plotseling dat zijn hals wordt doorgesneden. En inderdaad, als hij
zijn hoofd uit het water wil pakken, rolt dat zwierig voor zijn voeten.
Als de wandelaar dan bij de fontein nog steeds blijft
weigeren zijn ogen te openen voor de werkelijkheid, voor de onthoofding van de
werkelijkheid, dan wil de schrijver van deze poëtische regels van zijn kant ter
verontschuldiging wel wijzen op de onschuld van woorden, want het kan gebeuren
dat zelfs woorden hun hoofd verliezen.
*
HET RIJK VAN DE DROOM
In de ijzige omlijsting van een vroeg ochtendgloren tekent de
maan zich af in de wit gepleisterde straatjes van het Rijk van de Droom.
Een wolkenschilder klimt de ladder op die tegen de voorgevel
van de dageraad staat om met een tekenstift de laatste karakteristieke ochtendster
van het dorp wat bij te kleuren. Het licht glimlacht van oor tot oor zoals de
clown van een gedroomd circus dat zich met wat flarden tentzeil voor mijn ogen
opricht. Als de grenswachter mij wegstuurt verhuist de nacht onderwijl naar het
grensgebied van de dag.
'Is dit droom of werkelijkheid?' vraag ik hem midden op de
weg.
'Ga je bed uit als je wakker bent,' antwoordt hij mij droogjes
terwijl hij het verlaten dorpsplein oploopt.
*
© 2020, Raúl Henao,
Medellín, Colombia
Vertaald uit het
Spaans door Laurens Vancrevel
Raúl Henao (*1944) is
een toonaangevende Spaans-Amerikaanse dichter; hij is woonachtig in de
Colombiaanse stad Medellín. Zijn bekendste bundels zijn Sol Negro (1985), El partido del diablo (1989) en Poemas de amor rosa (2011).In 2011 werd in Nederlandse
vertaling een kleine selectie uit Henao's werk uitgebracht onder de titel Zwarte
zon (uitgeverij Brumes Blondes). In 2020 verschenen van Henao zowel de
bundel prozagedichten La llave oculta
als La reinvención del amor, een
bundel liefdesgedichten.
