RAE ARMANTROUT - TWEE GEDICHTEN

Rae Armantrout - foto: Andrea Augé




vertaald door Arnoud van Adrichem

Deze dagen


SMAAK

We hebben een voorliefde ontwikkeld voor ‘jaren vijftig-duister’ – dat wil zeggen de voorbije jaren vijftig, niet de snel naderende met die almaar giftiger lucht. We hebben een voorliefde ontwikkeld voor de allerkoudste cold cases waaraan wordt gewerkt door onwaarschijnlijk serieuze kind-detectives of laconieke sheriffs in piepkleine woestijnstadjes. Waardoor kraken de telefoonlijnen? Vind je dit geluid bedreigend klinken?

We hebben een necrofiele smaak ontwikkeld voor het achter ons liggende. Degenen die we ons net niet kunnen heugen, staan het verst van ons af, zijn de vreemdste vreemden.


TAKEN

Elke dag staar ik naar de kloof tussen ‘en’ en ‘dan’ met het gevoel dat er, als ik heel stil ben, iets belangrijks uit zal komen. Ben ik loom, diepzinnig of bezorgd? Elk van deze woorden is een polaroid waarin ik liever niet woon, maar gezamenlijk vormen ze een piramide, de meest stabiele vorm.


SIGNALEN

Het enige wat kinderen doen is het naspelen van iets wat ze half bevatten of waarvan ze slechts een glimp hebben opgevangen. We noemen dit soort voorstellingen ‘spel’, maar ze zijn vergelijkbaar met de wijze waarop buitenaardse wezens trachten te communiceren door signalen van oude tv-uitzendingen te reproduceren, inclusief de atmosferische storing tussen stations.

Dit kind gebruikt een kopstem om aan te geven dat er twee van haar zijn, degene die nu spreekt en degene die we nooit zullen horen.


Wachtwoord


1

Alsof het probleem was
dat ik de lijvige tekst
niet in de rugzak van het kind kon proppen
en dat ik te laat was voor de les
waarvoor ik mij nooit had aangemeld
heel lang geleden!


2

“Het bedrijfsleven loopt op zijn tenen
in een wereld van maskers.”

“Mensen hechten zich”
aan opzichtige nep.

Alsof klasse
geen camouflage was.


3

Vreemd om uitgerust te ontwaken
na deze dromen
over rampen en schandaal
die niet als zodanig geregistreerd staan.




4

Wanneer ik lang genoeg heb gestaard
naar de ruwhuidige,

stompneuzige, of
hard getepelde

citroenen,

richt ik mijn aandacht
op Wereld Wachtwoord Dag.


________________________________
Rae Armantrout (Vallejo, 1947) is dichter. Haar werk staat in de traditie van de zogeheten Language-dichters, al vaart Armantrout van meet af aan haar eigen koers. Zij debuteerde in 1978 met de dichtbundel Extremities en bracht sindsdien meer dan vijftien boeken uit, waaronder Money Shot (2011), Itself (2015) en Wobble (2018). Voor haar dichtbundel Versed (2009) ontving zij in 2010 de Pulitzerprijs voor poëzie.
De hier vertaalde gedichten werden voor het eerst gepubliceerd in Chicago Review, © 2020 Rae Armantrout.