vertaling Laurens Vancrevel
Breyten
Breytenbach, Autoportrait masqué
(acryl op doek)
– “Het vooroordeel der dingen die zowel met de blik als met het geweten worden geconfronteerd” - Heidegger
– “Maul halten und weiter
dienen!”
hang nu maar
mooi samen
wees niet
jaloers op elkaar en zeur niet
om licht en
aandacht
ook al is alle
ontnachting licht
en duurt het
wonder een ééndagsglimp lang
gun elkaar de
lol van een kijkje
elke hond
krijgt immers zijn kritiekje en zijn maatkostuum
en alle rotzooi
zijn begrinnikende lachje
gedraag je met
de waardigheid van stille insluipers
die onder een
ander aanschijnsel geboren zijn
toen de vogels
nog allochtonend kwetterden
en het atelier
aan de overkant beheuvelden
al begint de
heuvel nu met sombere plooien
weg te kruipen
tussen jullie in
erger je niet
wanneer kijkers
voor jullie stilstaan
en dan giechelen
en de draak met
jullie steken –
wat weten die
lui tenslotte
van hun
slepende ziekten die tot uitbeelding komen –
en hoe zouden
zij jullie gebreken kunnen lezen?
jullie zijn
misschien wel wat ouder en meer doorkneed
in het na-apen
van Europese frutsels
maar jullie
moeten toch eens kijken naar de nieuwelingen
van Afrikaanse
bodem
die nog niet
zijn ingelijfd
bij de openbare
onzedelijkheden
bij deze geef
ik jullie over aan de ogen van vreemden
eigenlijk
belichamen jullie wat dood is en voorbij
maar misschien
is er een tweede leven
voor degenen
die geadopteerd
in een onbekende
omgeving terecht komen
onder andere
namen
met andere
woorden
terwijl
bezitters en bekijkers allerlei uitleg
en verslagen
daaruit aflezen
maar wat maakt
het uit waar jullie vandaan komen?
stoor je daar
niet aan
de Here weet
dat het in ieder geval
beter is dan om
terug te moeten keren naar het atelier
en daar met je
gezicht tegen de muur te staan om te verrekken
wees ervan
verzekerd dat jullie niet worden herkend of uitgepeld
van onder de
verflagen
want wat
begrijpen loerders nu helemaal
van voortleven
en van stolling?
stop je
gebreken weg
zodat de mensen
die niet aanzien voor betekenis
achter gebaren
zonder kop of staart:
de grauwe oogstaar
hier
een klomphand
daar...
jullie vuisten
zijn zo klonterig geschilderd
maar dat hoeft
nog niet te betekenen
dat jullie je
handen niet ineen moeten slaan
om samen een
mogelijke bezoeker
het hoofd te
bieden
wat baat het om
sympathie op te wekken?
onthoud dat je
van nergens komt zonder een boodschap
wat mijzelf
betreft:
geen van ons
komt ongeschonden uit de omgang
ook onze oogschellen
niet:
als we elkaar
weer tegen het lijf lopen
zal ik doen of
ik jullie niet ken
al onthouden we
vast wel achter de plooien
jullie en ik
dat de hand die
ik op jullie heb gelegd soms onhandig was
(wat weet ik
nou van aaien af)
maar het
penseel was in liefde gedoopt
ik zal vast en
zeker in een andere gedaante
elders weer
hoereren en incest plegen
met jullie
nakomelingen –
en net als nu
woorden gaan verdichten en praatjes verkopen
want dat is niet
minder dan het recht
van een oude
gek
weet ook dat ik
in de nanachtspiegel
de nachtmerrie
van berouw zal horen hinniken
en snurken op
de heuvel
waar een droom
de maan probeert uit
te schenken
en dan van hand
tot mond
als een pad verdrinkt
in een slok
Niet eerder gepubliceerd
© Breyten Breytenbach 2015
